«اکبر گلپایگانی» که با نام «گلپا» شناخته می‌شود، بعد از وقوع زلزله آذربایجان و بوشهر اعلام آمادگی کرده است که به نفع زلزله‌زدگان به اجرای برنامه بپردازد.
او البته در تمام این سال‌ها، بخشی از درآمد کنسرت‌های خود را در که در اروپا و آمریکا به اجرا درآمده است به امور خیریه اختصاص داده است. به همین بهانه از او پرسیدیم که: آیا تلاشی برای دریافت مجوز برای به اجرا درآمدن این برنامه کرده است؟ او در پاسخ به این سوال می‌گوید: «من هیچ تقاضایی برای دریافت مجوز نداده‌ام، چون به نظرم همان‌طور که در این سال‌ها به من اجازه کنسرت نداده‌اند، این بار نیز نخواهند داد. اما صرف نظر از مجوز، فکر می‌کنم که این یک وظیفه انسانی است و من به عنوان یک ایرانی می‌خواهم تلاشی برای رفع گوشه‌ای از مشکلات مردم سرزمینم داشته باشم. من تنها خواننده‌ای هستم که پنج دکترای متفاوت از پنج کشور مختلف دارم و بنابراین می‌خواهم برای وطنم نیز کاری انجام دهم.»
گلپایگانی به این مسئله اشاره دارد که: «من کاری ندارم که در این شرایط چه کسی، چه کاری انجام می‌دهد، تنها وظیفه خودم می‌دانم در این شرایط سخت، به نفع هموطنانم به اجرای کنسرت بپردازم و در این میان دوستان و همراهانم نیز من را کمک خواهند کرد. به نظرم نباید مانعی برای فعالیت‌هایی از این دست به وجود آورد. همان‌طور که در طول تاریخ این سرزمین بسیاری از هنرمندان و شخصیت‌های مهم تاریخی در این زمینه فعالیت‌هایی را انجام داده‌اند. آقای «غلامرضا تختی» نیز زمانی که زلزله «بویین زهرا» رخ داد، تمام تلاشش را برای کمک به هموطنانش انجام داد. من نیز می‌خواهم همین کار را انجام دهم و در صورتی که حتی اجازه برگزاری کنسرت در یک محل رسمی را به من ندهند، حاضرم که این برنامه را در همان خرابه‌های حاصل از زلزله آذربایجان و بوشهر انجام دهم. یعنی اعلام آمادگی می‌کنم هر طور که خودشان دوست دارند، من این برنامه را به اجرا درآورم.»
گلپایگانی در پاسخ به این سوال که چرا در سه دهه گذشته، هیچ برنامه‌ای را در ایران به اجرا درنیاورده است و از آن طرف کنسرتی نیز برگزار نکرده و این در حالی است که خوانندگان دیگر مثلا «ایرج» توانسته‌اند گاهی این حرکت را انجام دهند، می‌گوید: «من در تمام این سال‌ها خواسته‌ام که در کشورم برنامه و کنسرت داشته باشم، اما هیچ‌وقت چنین امکانی ایجاد نشد بنابراین در کشورهای دیگر از آمریکا تا اروپا و کانادا به اجرای برنامه پرداخته‌ام و تلاش کرده‌ام تا آواز ایران را در کشورهای خارجی به اجرا درآورم. من یک آوازخوانم، نه سیاست‌مدارم و نه دوست دارم که هیچ‌گونه فعالیت سیاسی‌ای انجام دهم، فقط می‌خواهم با هنری که نزد من به ودیعه گذاشته شده است، به هموطنانم کمک کنم. در این سال‌ها نیز هرکس از من خواسته تا به اجرای برنامه بپردازم، قبول کرده‌ام، حتی اگر تنها پنج ایرانی وجود داشته‌اند.»
او می‌گوید که همچنان برنامه‌هایی برای کنسرت‌های کشورهای خارجی در دست دارد، اما فعلا تصمیم نگرفته است در کدام کشور به اجرای برنامه بپردازد: «هنوز به خاطر آن کنسرت بزرگ در استرالیا و همچنین مراسم بزرگداشتم در کلن خسته‌ام و بیشترین دغدغه‌ام در این روزها این است که به هموطنانم کمک کنم. چون هنرمندان ما الگوهایی چون قمرالملوک وزیری هستند و حسین تهرانی دارند که همواره تاکید داشت اول انسان باشید و بعد هنرمند.»
