Ehsan Khajeh Amiri – Mane Divaaneh

هر که هستی باش می پرستی باش دل نبستی باش مهر من افتد به دلت ای کاش
ای لبت باده مستیه ساده درد آماده داغه تبت بر تنم افتاده
ای حریقه تنه تو جانه مرا سوخته ای لبت طعمه عسل را به من آموخته
نقش اندامه مرا از تو تراشیدن ای چو پیراهن من بر تن من دوخته
هر که هستی باش می پرستی باش دل نبستی باش مهر من افتد به دلت ای کاش
ای لبت باده مستیه ساده درد آماده داغه تبت بر تنم افتاده
موجه گیسوی تو دستان مرا غرق کرد با نگاه تو نگاهم به جهان فرق کرد
شرحه دل دادگیم را همه فهمیدند حاله من را همه از چشم تو پرسیدند
منه دیوانه شوم افسانه چو شبی ز طرب بزنم خرمنه گیسوی تو را شانه
چو شبی ز طرب بزنم خرمنه گیسوی تو را شانه
هر که هستی باش می پرستی باش دل نبستی باش مهر من افتد به دلت ای کاش
ای لبت باده مستیه ساده درد آماده داغه تبت بر تنم افتاده
هر که هستی باش می پرستی باش دل نبستی باش مهر من افتد به دلت ای کاش
ای لبت باده مستیه ساده درد آماده داغه تبت بر تنم افتاده