Emad Talebzadeh – Ghadam Mizanam

قدم میزنم وقتی حالم بده
چه سختِ بخندی با ناراحتی
یا مجبور باشی تو این حالِ بد
بخوابی با کابوسای لعنتی
یا مجبور باشی تو دلتنگیات
با یه خاطره گرمِ صحبت بشی
بگی و بخندی خودت با خودت
تظاهر کنی غرقِ آرامشی
دوباره تو این خونه تنها شدم
دوباره تو نیستی نگاهم کنی
نمیتونم این سختِ باور کنم
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
دوباره تو این خونه تنها شدم
دوباره تو نیستی نگاهم کنی
نمیتونم این سختِ باور کنم
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
تو نیستی ببینی چه سردرگمم
چجوری شبامو رقم میزنم
ببینی همین حالِ داغونمو
فقط راه میرم قدم میزنم
چه سختِ که هر روز این حالِ تِ
یا هر شب حواست به این گوشیه
همه مهربون میشن اما فقط
میگم بهترین راه فراموشیه
دوباره تو این خونه تنها شدم
دوباره تو نیستی نگاهم کنی
نمیتونم این سختِ باور کنم
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
دوباره تو این خونه تنها شدم
دوباره تو نیستی نگاهم کنی
نمیتونم این سختِ باور کنم
تو نیستی یکم رو به راهم کنی
تو نیستی یکم رو به راهم کنی