Mani Rahnama – Atashe Darya

گریه نکن که دریا میعدگاه ما بود
توو اوج بغضو سوختن دریا پناه ما بود
قرار نبود بجای طوفان آتیش بپا شه
قرار نبود که دریا مسلخ عشق ما شه
هراس ناشناسی بود توو چشم آبی دریا
منو این عرشه ی خالی تو روی اسکله تنها
همه موجو و تلاطم بود ولی بارون نمیبارید
نباید دل به دریا زد اینو چشمای تو فهمید
توو چشمای تو میفهمیدم که سکاندار ما باده
نباید دل به دریا زد که شب بدجوری جلاده
تو فکر بغض من بودی همیشه مثله یک همدرد
نمیدیدی منو وقتیکه طوفان بدرقم میکرد
نمیدیدی منو وقتیکه طوفان بدرقم میکرد
حلالم کن میدونم نصبی موجو طوفانم
منو دست خودم بسپارم که امشب رو به پایانم
یه دریا فاصله داریم نمیشه غرق هم باشیم
نترس از این شبا وقتی قراره دیگه تنها شیم
تو فکر بغض من بودی همیشه مثله یک همدرد
نمیدیدی منو وقتیکه طوفان بدرقم میکرد
نمیدیدی منو وقتیکه طوفان بدرقم میکرد