Alireza Fard – Taghdir

مسافر خسته ی من بار سفر رو بسته بود
رفت و ندید پشت سرش
بغضی رو که شکسته بود
وقتیکه رفت رد پاشو برای هیشکی
جا نذاشت وقتی صداش اوج میگرفت
پیشش کسی صدا نداشت
به یاد روزای قدیم ی فال قهوه میزنم
توو این مثلث غریب فقط منم که میشکنم
چقد غبار بی کسی نشسته روی حنجره
عطر داره از پیرهنی که جا گذاشتی میپری
باید تورو پیدا کنم شاید هنوزم دیر نیست
تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست
با اینکه بی تاب منی بازم منو خط میزنی
باید تورو پیدا کنم تو با خودت هم دشمنی
به تو فک میکنم عوض میشه هوای شهر
هر روز میبینم عکس تو توو قلب آدمای شهر
برگردی اینجا بخونی آرزوی محالی نیست
تو دلخوری از همه چی ولی برات خیالی نیست
به یاد روزای قدیم ی فال قهوه میزنم
توو این مثلث غریب فقط منم که میشکنم
چقد غبار بی کسی نشسته روی حنجره
عطر داره از پیرهنی که جا گذاشتی میپری
باید تورو پیدا کنم پیدا کنم پیدا کنم
تقدیر بی تقصیر نیست