Morteza Sarmadi – To Chera

از اینکه تنهات میزارم متاسفم
اما یادت نره حرفامو
همیشه زخماتو بپوشن
از چشم معشوق رفیق همسایه خواهر برادر
چرا که هر وقت بخوان دست روی زخمات میزارن
هر وقت بخوان با همون زخما تو رو از پا در میارن
یادت نره هر شب بهت شب بخیر میگمو
بدون شب بخیرم هیچوقت یادم نمیاد که خوابت برده باشه
یادمه وقتایی که نبودم هر وقت بهت زنگ میزدم میگفتم چیکار می کنی
میگفتی عکستو گرفتم جلومو دارم باهات حرف میزنم
وقتی حرفام تموم میشه
عکستو میزنم زیر بغلمو غلت میزنم رو تشکو سرمو میزارم رو بالتشو
زار زار گریه میکنم
تا گریه هامو نشنوی
میدونم باورت نمیشه اما
من تورو تو نبودناتم بغل میکنم
من تو رو نفس میکشم
من تو رو زندگی میکنم
میونه دستات هزار بار تو تنت جون میدم
ای کاش میدونستی از میون لباس های تنت به تو نزدیک ترم
عادت کردم
عادت کردم
زمان بهم دل تنگی رو از تو گواهی دادم
همه ی اونا رو شمردم ثانیه هاشو میگما
برای رسیدن به تو تقویم لعنتی رو میخونمو خط میزنم روزهای بدون تو رو
باور کن
باور کن میخوام دریای فاصله ی میونمونو خفه کنم
شاید که بینمون اندازه ی یه تار مو فاصله رو حس نکنم
هر چند من معتقدم که عشق باید از ته دل باشه
وگرنه چشم که هر دفعه یکی بهترشو میبینه
موندگاری یه رابطه میدونی کجاست
اونجاست که مشتاق هم باشیم نه محتاج هم
من دیدم تو محتاج منی تو مشتاق من نبودی لامصب
تو مشتاق من نبودی
تو میدونستی جونم به جونت بنده
تو میدونستی بعد تو دیگه عاشق نمیشم
تو میدونستی هر شب تو تنهایام
خودمو بغل میگیرمو تمومه فضای خالی زندگیمو پر می کشم
اینا رو میدونستی
خیلی چیزای دیگه هم میدونستی
مثلا همین که خیلی وقتا برات ناز می کردم
قهر می کردم ولی هیچوقت توجه ای نکردی
دلم فقط یه توجه خاص میخواست
محبتی از جنس همونی که خودم به تو دادم
ولی ندوستم هنوزم ندوستم چرا اینارو نفهمیدی
بارها بهت گفتم دلم رفتاری رو میخواد
که معلوم کنه دلتنگمی
دوسم داری
بارها بهت تاکید کردم روی حباب خاطره نمیتونم بسازم
هر وقت میومدم پیشت قبلش کلی حرف داشتما برا گفتن
کلی ذوق داشتم برا این که حرفهامو میخوای بشنوی
کلی عجله برای رسیدن به تو
ولی نمیدونم چرا اون روز که داشتم با کلی ذوق و شوق میومدم
تا برات حرفامو بزنمو تو بشونی
وقتی به تو رسیدم تو رفته بودی
نمیدونم چرا ولی از همه ی اون چیزا فقط رفتنت تو ذهنم مونده
تو نمیدونی
یا میدونستی و نخواستی بفهمی
انقد دوست دارم که خودمم نمیدونم چرا انقد دوست دارم
هر بار که میپرسم از خودم چقد
به خودم میگم شاید قد دریا
بعد میگم وایسا حساب موج هاشو نگه دار
پاییز از کجا میدونه هر بار چندتا برگ از دستش در میره
ابرا چه میدونن چند تا قطره باریدن
خورشید مگه یادش میونه چن بار طلوع کرده
من چطور میتونم بگم تو رو چقد دوست دارم
چرا نفهمیدی اینا رو
تو شاید نتونی ناز منو بکشی آره
شاید نتونی مثل بقیه دلبری کنی برام
یا شاید اصن نمیتونی معنی دوست دارمو بفهمی
اما من آدمیم که دوست دارم لامصب
من دوست دارم
دوست دارم به حرف نیستش که آرومه جونم
به عمل کردنه
یه بار نشد تو خودتو به من ثابت کنی
اگه دوست دارم به حرف بود که
تا دل بخواد میون این همه جماعت عاشق وجود داره
روزی هزار بار از هراز نوع زبون دوست دارمو دارن میشنون
وقتی به عمل که میرسه
خیلی از اون آدم هایی که جمله دوست دارمو بهم گفتن
همشون جا زدن
تو چرا
تو چرا جا زدی
تو که دیدی دنیامو به پات گذاشتم
تو چرا
تو چرا بی معرفت