Shahab Ranjbar – Adat

من دارم یواش یواش به چشمات عادت می کنم
تو همه ترانه هام از تو حکایت می کنم
من دارم یواش یواش از خودم رها می شم
خودمو ول می کنم به تو مبتلا می شم
تو اولین و آخرین بهونه هستی واسه من
ازم جدا نشو که من می ترسم از جدا شدن
هستی من دست توئه وقتی نباشی مردتم
ببین چیکار کردی باهام خراب و سر سپردتم
دست تو شاخه های ناز دستای من پر از نیاز
دلت یه چشمه ی خنک دلم پر از سوز و گداز
با من آزرده بمون عشق تو احتیاجمه
قلب من ارزونی تو این آخرین علاجمه
خنده تو خنده من گریه تو گریه من
من به تو آلوده شدم این من پاکو پس نزن
بی تو صدام در نمیاد میفته قلبم از زدن
تموم میشم رمق رمق خسته میشم قدم قدم
تو اولین و آخرین بهونه هستی واسه من
ازم جدا نشو که من می ترسم از جدا شدن
هستی من دست توئه وقتی نباشی مردتم
ببین چیکار کردی باهام خراب و سر سپردتم
دست تو شاخه های ناز دستای من پر از نیاز
دلت یه چشمه ی خنک دلم پر از سوز و گداز
با من آزرده بمون عشق تو احتیاجمه
قلب من ارزونی تو این آخرین علاجمه