Mojtaba Khojasteh – Majnoon

با آمدنت دلم برایت پر زد
با دیدنت هر بار دلم می‌لرزد
من راه رسیدن به تو را می‌دانم
در راهت اگر جان بدهم می‌ارزد
آزاد شدم از قفس عقل پریدم
من آتش دل را به تن عقل کشیدم
پروانه شدم تا که در عشق تو بسوزم
من سوختم اما به وصال تو رسیدم
" مجنونم " و دیوانه من باده پرستم
تا جام می‌ام را سر راه تو شکستم
از راه رسیدی و دلم گشت اسیرت
از لحظه دیدار دگر دل به تو بستم
جای تو را در دل من هرچه زمان کرد گذر
نتوانست کسی پُر کند از من مگذر
غیر از تو قلب من یاری طلب نکرد
جانا تو یار من باش
به همین بغض پر از دلهره و حرف قسم
من اگر آخر این شعر به عشقت نرسم
در بی‌قراریت جان می‌سپارم و
امشب کنار من باش
"مجنونم" و دیوانه من باده پرستم
تا جام می‌ام را سر راه تو شکستم
از راه رسیدی و دلم گشت اسیرت
از لحظه دیدار دگر دل به تو بستم