Sina Parsian – Kashti 4

جسمم شناور روی آبه
وقتی که روحم غرق میشه
تو عمق برمودای چشمات
کشتی نوحم غرق میشه
من کوهی از انگیزه بودم
واسه نجات دادن تو
اما منو بردی تو گرداب
جایی که کوهم غرق میشه
ای عشقی که قاتلمی ، تو ناخدای دلمی
نذار از عشق تو فاصله م اینهمه دور شه
دریا پره آبه ولی کفش انگار یه بیابونه
نذار واسه منه دیوونه خاک گور شه
من توی هر جنگی که بودم باخت دادم
اما تو دوست داشتی فقط برنده باشی
از توو هوای غم شکست دنده هامو
تو تا کجا تا کی میخوای یه دنده باشی
ای عشقی که قاتلمی ، تو ناخدای دلمی
نذار از عشق تو فاصله م اینهمه دور شه
دریا پره آبه ولی کفش انگار یه بیابونه
نذار واسه منه دیوونه خاک گور شه
من و تو هردو سوار کشتی شدیم
تو به امید رهایی از امواج سخت و بلاخیز طوفان
من نیز به امید ساحل امن آغوش تو
تو به مقصد رسیدی و من قعر نشین اقیانوس تو