Mohammad Javad Rahmani – Hese Ajib

یه عمره که هر وقت بهت می رسم تو چشمام همه ابرا مهمون میشن
بدون تو هر چی در بازه هم شبیه قفس مثل زندون میشن
یه حس عجیبی توی سینمه یه بغض اما یه بغض دوست داشتنی
یه کاری با حال و هوات میکنه که این جا شده این همه خواستنی
تو رو هر کی داره دلش مُحکمه که با بودنت غصه هاش پر زده
تو هر نقطه ی این زمین باشه هم همیشه دلش راهی مشهده
بذار باز قسمت بشه دیدنت نمی تونم از اسم تو بگذرم
تو سنگ صبورم شدی بارها گرفتی غم و از چشای ترم
زمان باز امشب به من پشت کرد چه آشوبی تو دل لحظه هام
داره هدیه میده به من اشکمو وداعی که همراه با یک سلام
خلاصم کن از این همه بی کسی منم مثل آهوت پناهم بده
دلم وصله به گنبد و بارگات به خونت یه بی خونه رو راه بده
تو رو هر کی داره دلش مُحکمه که با بودنت غصه هاش پر زده
تو هر نقطه ی این زمین باشه هم همیشه دلش راهی مشهده
بذار باز قسمت بشه دیدنت نمی تونم از اسم تو بگذرم
تو سنگ صبورم شدی بارها گرفتی غم و از چشای ترم