Pouria Arianfar – Mesle Khorshid

درختا زرد برگا زرد اینجا باز خزونه
ببین چه حالیم من
بیا و برگرد و ببین فصلمونه
ولی چه خالیم من
هوا ابر ، لبخند گرم ، خونه تاریک
ببین چه سوت و کورم
به جای اشتیاق فصل تازه گریه دارم
منی که از تو دورم
به من برگرد ، پر از دردم
که طاقت ندارم ، من عادت ندارم
از تنهایی بریدم
کنار من قصه باش و با من افسانه شو
نگاه سردمو ببین که با تو گرم میشه
مثل خورشید ، مثل خورشید
دوباره من ، حال بد
حس زندگی نیست
تو رفتی از کنارم
نبودنت درد داره ، مثل یک زخم
که اونو از تو دارم
تو بی من سبز ، پرنور ، اما من زرد
بدون نور و تاریک
دارم راه میرم تنها و بی کس
روی خط باریک
به من برگرد ، پر از دردم
که طاقت ندارم ، من عادت ندارم
از تنهایی بریدم
کنار من قصه باش و با من افسانه شو
نگاه سردمو ببین که با تو گرم میشه
مثل خورشید ، مثل خورشید