عزیز! وَرخِز ببین چله ی بهاره
بِساطِ مِهربونی وَرقراره
چِشَم وَر چارقدِ سبزِ چناره
دل من، به عشقت ، دچاره
دلِ مشتاق ما رِ از این بیشتر مسوزن
سپندِ عاشقا رِ تو خاکستر مسوزون
بهارِ مَ تویی تو، وگر نه دل خزونه
زمستون با خیالت، مثِ خرماپزونه
دختر کرمونی چه باوفای
گل و گلابه چشمه ی صفای
برا زلفا سیات چادُر گرفتَم
ندوختی وَر قِدِت، مَ گُر گرفتم
دلِ مَ خونه ی خشتی غمِ تو
درِ ای خونه رِ آجر گرفتم
دلِ مشتاق ما رِ از این بیشتر مسوزن
سپندِ عاشقا رِ تو خاکستر مسوزون
بهارِ مَ تویی تو، وگر نه دل خزونه
زمستون با خیالت، مثِ خرماپزونه
دختر کرمونی چه باوفای
گل و گلابه چشمه ی صفای
بیا دردا بلات! مهمونِ مَ باش
نمک ور جونت آخی! جونِ مَ باش
بِپا یه وَخ رو قلبم پا نَلی ها!
بیا و هادِر پیمونِ مَ باش
دلِ مشتاق ما رِ از این بیشتر مسوزن
سپندِ عاشقا رِ تو خاکستر مسوزون
بهارِ مَ تویی تو، وگر نه دل خزونه
زمستون با خیالت، مثِ خرماپزونه
دختر کرمونی چه باوفای
گل و گلابه چشمه ی صفای
سرَم سرگرمِ سوداتهِ همیشه
به غیر اَ وصلِ تو راضی نمیشه
تنم تب کِرده و می سوزه بی تو
دلم مث دارِ قالی ریش ریشه
دلِ مشتاق ما رِ از این بیشتر مسوزن
سپندِ عاشقا رِ تو خاکستر مسوزون
بهارِ مَ تویی تو، وگر نه دل خزونه
زمستون با خیالت، مثِ خرماپزونه
دختر کرمونی چه باوفای
گل و گلابه چشمه ی صفای
