Afshin Motmaen – Darya

نشستم رو به دريايي كه لمسه
غروبش مثه لمس درد عشقه
يه جوري غم گرفته ساحلشو رو
كه هركاري كنه باز توي چشمه
نشستم رو به دريايي كه راحت
ميفهمه بغضمو از عمق چشمام
نشستم رو به دريايي كه باعشق
يه چندساله گوش ميده به حرفات
فقط دريا ميفهمه چي كشيدم
زماني كه كشيدي راتو از من
زماني كه نزاشت حتي غرورت
كنه تكليف اين احساسو روشن
نگفتي با خودت اصلا چي مياد
سر من كه همه دنيايم تو بودي
توي غمگين ترين روزاي ممكن
يه روزم حتي پيش من نبودي
فقط دريا ميفهمه روزي چندبار
شروع كردم دوباره زندگي رو
با هربار گفتن اسمت شكسته
دوبار جم كردم تيكه هاشو