Kaveh Nikghadam – Dilbar

فردا صبح وابیشیم کو
دونه کوله دونه آهو
جومعه کی به منو‌ اون
چی مانیم هچین دوخالچو
هیکس ننه امی جاجیگایه
پیله آزاد دار جیر سایه
ده هکیس امره نپایه
ده تی دیل چی خایه
آفتاب گوله کوسر
بال به بال من و دیلبر
مال رونه بریم جخطر
واز واز روخانه ور
اونه سره حسه می شانه
ننیم امی صفت نشانه
هیکسم نیگیره امی سامانه
اون کی می پایه
انه چومان سیایه
اویره بیم اون دانه رایه
فردا صبح ما می‌ریم کو
دوتا کوله دوتا آهو
جمعه که میشه منو اون
مثه چوبای تیرکمون
هیچکسی نمیدونه جامون
سایه ی درخت آزاد بامون
دیگه کسی نمی پادمون
هرچی دلمون می خواد اون
گل آفتاب روی سرمونه
دست من توی دست اونه
راهمون فراموشمونه
بپر بپر کنار رودخونه
حالا سر اونه روی شونم
نمیدونم نام و نشونم
کسی نمیگیره سراغمونم
اونیکه همیشه همراهه
همونکه چشماش سیاهه
وقتی گم میشیم بلد راهه