Farhad Ghayedi – Eydi Monati

لالالای لای لالای لالالای لای لالای
لالالای لای لالای لالای لالای لای
واسٍه بِدائو صَحبِ وَگَه دیدَنِ دِل خُت تَه ئی
دالُنِ دِل رَختِ جُهو بَر کُ بِدائو خُت تَه ئی
سُرمَه اُ آئینَه شُبا کوچَه یا
رَختِ جُهویٍه کِه اَتا خونَه یا
عیدِنِ ما نَکلِ خَش اُ نُکلِ خَش
باوَر اُ ایمونی مُبا خَرگ اُ تَش
دِئرِ دِل آکٌد تَه بَرو بٍبَرنی
مٍهر اُ مُحَبََت پُر إ ؛ بِد چَه دَریا
صَحرائووِ عیدِ عاشِقون سَئُزِ گُل
بِد تَه اُچِم باغِ جُهو تَماشا
عیدی مُناتی ؛ کَلُم پیکِ مُناتی بٍری
عیدی مُناتی ؛ کَلُم پیکِ مُناتی بٍری
خود دل خش ؛ خود دل خش ؛ کوچَه وَ کوچَه ش بٍگی
خود دل خش ؛ خود دل خش ؛ کوچَه وَ کوچَه ش بٍگی
دیدَنِ آرامگَهِ دِل مُخٌدِه ما دُعا
دَست نُمازِ تَزَه یِ عِشق هَنوزا مُبا
شیوَه یِ شٍئیدائِنِ شیرین چِدِه وا گَل خُنَه جار اُ صُدَی تیشَه یِ فَرهادِنِ فَرهاد اُمَه پیشَه مُکٍردِه هَمَه مو رَسمِ خَشِ عِیدِیا
اِن دِلِ خُد نور شُشُشتِه ؛ اَلِش آبو جُمَه
نورُش شُپاشی هَمه اَز بَرَه ی بو
مینَه بٍرَخسی چُنِ گُل اِ صَحرائو
یار اُندِه ؛ یار اُندِه اُ ؛ عیدِه ؛ عیدِه
سَئُز اُ تَزَش وآکِنی دِل ؛ اِ تٍی تائو
سَئُز اُ تَزَش وآکِنی دِل ؛ اِ تٍی تائو
عیدی مُناتی ؛ کَلُم پیکِ مُناتی بٍری
عیدی مُناتی ؛ کَلُم پیکِ مُناتی بٍری
خود دل خش؛ خود دل خش؛ کوچَه وَ کوچَه ش بٍگی
خود دل خش ؛ خود دل خش ؛ کوچَه وَ کوچَه ش بٍگی
اَی عیدِ بٌلٌند آوا ؛ بِد بُنگِ خَشُت واگِه
دَسّآمَسٍه اَز اُندٌت ؛ تا دِلمو بِدار آبِه ؛تا دِلمو بِدار آبِه
اَی عیدِ خَشِ جانی ؛ مَگِ کَر تِه کَرِ ما نی وَخت اُندِه ؛ بِدٌ وادی ؛ تا اِن دِلٌ بٍه شابِه ؛ تا اِن دِلٌ بٍه شابِه
عیدی مُناتی ؛ کَلُم پیکِ مُناتی بٍری
عیدی مُناتی ؛ کَلُم پیکِ مُناتی بٍری
خود دل خش ؛ خود دل خش ؛ کوچَه وَ کوچَه ش بٍگی
خود دل خش ؛ خود دل خش؛ کوچَه وَ کوچَه ش بٍگی