Vahid N Love – Faghr

ساعت از هفت عصر گذشته رفته
از سیگارش کام میگیره کارگر خسته
جون کنده نصفه روزو حقشو ندادن
اربابا شرمنده کردنو خوب بلدن
شکایتشو کرده به خدا که قاضیه
خودشم از دنیا بریده بدجور آسیه
فکر بچه هاش یا عمل مادرش
فکر همسرش یا فکر تحصیل خواهرش
حرفاش درد داره ،اگه وجدانی باشه
به حقش میرسه اگه بالا یه خدایی باشه
ولی هر روز بدتر میشه زخمهایش تنش
مشکل حل نمیشه، شروع میشه تنش
بعد کلی سختی،میدن حقشو
خوشحاله که گرفته مزد دستشو
ولی چه فایده حقه پول کارگریش
هدر شده تو فقر و دلاره چهل تومنیش
بلاخره یه روز میاد ماهم از ته دلمون با هم شادی میکنیم میرقصیم
دستامونو میگیریم رها میشیم از غصه با غم و سیاهیا میجنگیم
منو تو هممون با هم به گذشته میزنیم لبخند از خوبی میحرفیم
بال در میاریم رها میشیم از زمین تا برسیم به اوج آسمون بخندیم
جوانلیخدا قوجالدیخ،خوشلوغی گورمَدیخ
ناله نی ماتمی، حسرتی گوردوخ
نه سو وار نه هاوا،نه ایش وار نه داوا
نه حرمت نه حیا،نه وجدان نه پارا
گوزوموزی آچانان گوردوخ پولسوزلوغی
آنادیخ خیردا سینی دَن کاسیبلیغی
سحردَن ایشلیریخ گجه یِرسیز گلیر
باهالیخ جوان قوجا تانیمر بِلین اَییر
نه آتا دا گوج وار،نه اوشاخ دا
نه الرده توان قالیب، نه ایاخدا
بیر جوان نعشه دیر قالیب بوجاخدا
بیر آیریسی دادگاه،بوشاماخدا
زمانیمیز البیر گچیر جوانلیخدان
جوانلار هامیسی دانیشیر قوجالیخدان
وجدانی اویادیم یوخودان اویانمادی
خوشلوغی آتدیخ،غم قوجاخلادی
بیر گون گَلر بیرلشیب هامیلیخجا گولوب باهم اویناریخ
الریمیزی توتوب غمنن اوزاخلاشیب کدرینن بیز با هم ساواشاریخ
بیرلیخدا هامیمیز با هم گِچمیشلره گولوب خوشلوخدان دانیشاریخ
قانات آچیب گویلره اوچوب بیرلشیب خوش اولوب با هم گولریخ