تا کی هر چاوم بواری و خمد
تا کی همش چشمم از غم تو بباره
یه خو دی هور وهاره چو نیه
این دیگه ابر بهاریه ، چشم نیست
تا کی هر شو بای بنیشیدن و لام
تا کی هر شب بیای کنارم بشینی
صو هلِسیم دواره بوینم خو بیه
صبح پا شم و ببینم که دوباره خواب دیدم
و خدا له روژ چیند یارگم
به خدا از وقتی رفتی یار من
هر خداهاوار خداهاوارمه
همش خدا خدا میکنم
تکو تنیا هامه زندان خمت
تکو تنها توی زندون غمت هستم
روژ و شو گیره و زاری کارمه
روزو شب گریه و زاری کارمه
عاشقی جوانیم گرد ، تو ناتی
عاشقی جوونیمو گرفت ، تو نیومدی
سیل خم دا زندگیم برد ، تو ناتی
سیل غم زندگیمو برد ، تو نیومدی
ماسی دلم له دورید عزیزم
ماهی دلم از دوری تو عزیزم
سۊچ حوز بی کسی مرد ، تو ناتی
گوشه ی حوض بی کسی مرد ، تو نیومدی
خاطریلد خۊنیم بین ، تو ناتی
خاطره هات قاتل من شدن ، تو نیومدی
عکسگاند مردنم دین ، تو ناتی
عکسات مردن منو دیدن ، تو نیومدی
باخ سوز عاشقیمان ، گلیلی
باغ سبز عاشقیمون ، گلهاش
یک و یک دواره وشکین ، تو ناتی
یکی یکی خشک شدن ، تو نیومدی
دلم لی ئزرته چۊ کوومه آگر
دلم از این حسرت مث توده ای از آتشه
لە داخ دورید سرده هناسم
از درد دوریت آه سرد میکشم
و گردم اۆقرە غریبه بیده
باهام اونقد غریبه شدی
شایت ار بۊنمد دی تو نناسم
شاید اگه تورو ببینم دیگه نشناسمت
