Vahid Karimi – Cafe

تو یه عشق ایده الی عطر رو پیرهنمی
تو به نبضی که داری اینور سینم میزنی
قلب تو سهم منه به هیچکی ام نمیدمش
دنیارو میخوام چکار وقتی تو دنیای منی
چه رمانتیکه توو کافه خیره شم یهو بهت
هی دوسِت دارم بریزم؛ تویِ فنجون دلت
رز قرمز دوتا شمع عاشقونه من و تو
یکیو داری که دم به دیقه میره قربونت
عشق ناز و خوشکلم
شدی تو دلیه خودم
پایه ی دیونگیمی من به قربونت برم
روتو قفلی میزنم مثه روحی تو تنم
اسم تو مدال عشقه میندازم به گردنم
توخودت خبرنداری بس که خوشرنگه چشات
همه انگُش به دهن میمونن از خوشکلیات
تو یه مروارید عشقی  وسط قلب منی
بذا دریا ببینه چجوری غرقم توو نگات
چه رمانتیکه توو کافه خیره شم یهو بهت
هی دوسِت دارم بریزم؛ تویِ فنجون دلت
رز قرمز دوتا شمع عاشقونه من و تو
یکیو داری که دم به دیقه میره قربونت