Mohammad Tahani – Ghame Momtad

بی تو میبارم و دارم غم و با صورت خیسم
مینشینم که برایت، شعر تازه بنویسم
پاییزم و لبریز از بغض جدایی
خانه خرابم من، تو کجایی
ساز خیابان سکوت است
می رسد آیا، از عشق صدایی؟
از عشق صدایی؟
بی تو بی تو دلِ تنها چه کند؟
غم خود با که بگوید دلِ رسوا چه کند؟
دل بی‌چاره ی من
چه کند؟ چه کند؟
تو بگو یک تنه در وادی غم ها چه کند؟
دل آواره ی من
چه بدانی ، چه ندانی
به تو دل بستم، دیوانه منم من
چه بخواهی چه نخواهی
تا تو شمعی ، پروانه منم من
تنهایی و دوری، آتش به دلم زد
در به درم کرد این، غم ممتد
رفتی و ای کاش بمیرم
رفتی و بی تو، جانم به لب آمد
جانم به لب آمد
بی تو بی تو دلِ تنها چه کند؟
غم خود با که بگوید دلِ رسوا چه کند؟
دل بی‌چاره ی من
چه کند؟ چه کند؟
تو بگو یک تنه در وادی غم ها چه کند؟
دل آواره ی من