سال ۱۳۸۵/۲۰۰۶ هنگامی که راجر واترز در دبی کنسرتی برگذار کرد بسیاری باور نمی کردند که اکثر حاضرین از ایرانیان علاقمند به او باشند که با شوق و علاقه ای وصف ناشدنی برای دیدن اسطوره ی فراموش نشدنی دنیای راک به این شهر رفتند و با دیدن اجرای بی نظیرش و همخوانی با او شبی فراموش نشدنی را رقم زدند.
در پی بیست و پنجمین تور اروپایی، این هنرمند انگلیسی ۶۹ ساله این بار در قالب اجرای آلبوم جاودان “دیوار” در شهر استانبول به روی صحنه رفت تا بار دیگر با اجرایی بی نظیر این فرصت را برای طرفداران بی شمار خود در ایران نیز فراهم آورد تا او را در یکی از کشورهای همسایه ، بر روی صحنه ببینند . به طوری که علاقمندان از ماه ها قبل اقدام به خرید اینترنتی و یا حضوری بلیت این کنسرت نمودند و از ساعت ها پیش از اجرا در استادیوم دانشگاه فنی استانبول حاضر شدند . بلیت های کنسرت از ۸۶ دلار آغاز و تا ۵۰۰ دلار برای ردیف‌های اول فروخته شد. تور کنسرتهای واترز هفت سال پیش با نام «نیمه ی تاریک ماه» در این شهر نیز برگزار شده بود و بیش از ۱۸هزار نفر تماشاگر آن بودند.
به گواه حاضرین ایرانی در کنسرت ۲۰۰۶ دوبی ، تنها عده ی انگشت شماری از اعراب اماراتی برای تماشای اجرای آن سال آمده بودند ، اما دیوار امسال شاهد حضور گسترده ی ترک های طرفدار راجر واترز و گروه پینک فلوید بود و از آن جایی که سال هاست شهر استانبول تبدیل به مقر ثابت اجرای کنسرت توسط گروه ها و هنرمندان مطرح جهان شده شور حال دیگری را از همان ابتدا در خود نشان می داد …
جرج راجر واترز پس از جدا شدن «سید بارت» رهبر پیشین گروه راک افسانه ای پینک فلوید وظیفه ی سرپرستی، ترانه سرایی و آهنگسازی گروه را بر عهده گرفت و با تهیه ی آلبوم های تکرار نشدنی و مفهومی چون : ، نیمه ی تاریک ماه ، کاش اینجا بودی ، پژواک ها ،حیوانات، دیوار و بُرش نهایی ،… خود و اعضای گروه را به اسطوره های بی بدیل سبک راکِ پیش رو در تاریخ موسیقی بدل کرد و پس از جدا شدن از پینک فلوید نیز به اجرای آثار پیشین و ارائه آلبوم های جدید و برگزاری کنسرتهای متعدد ، این بار به طور شخصی پرداخت و اکنون بیش از ۳ دهه است که بر قله ی موسیقی راک جهان ایستاده است.
اما یکی از دلایل محبوبیت او و گروه پینک فلوید ، نگاه خاص و انتقادی آثارشان به شرایط اجتماعی و سیاسی زمانه بوده و امروزه راجر واترز یکی از اصلی‌ترین چهره‌های موسیقی جهان است که به مسائل حقوق‌بشری حساسیت ویژه نشان می دهد و چندین سال است که کنسرت هایش تبدیل به جایگاهی برای بیان دیدگاه های انتقادی او نسبت به بی عدالتی ها و خشونت موجود در جهان شده و اینچنین تفکرات و بینشی است که راجر واترز را جدا از یک نوازنده ، موسیقی دان و راک استار موفق ، به یک شخصیت اجتماعی تاثیر گذار در جهان تبدیل نموده است .
این‌بار نیز در کنار جذابیت‌های منحصر به فرد راجر واترز در اجرای پر قدرت آثار ، صدای رسا و انرژی بی همتایش که در واپسین سال دهه ی ششم زندگی به او توانایی خواندن آهنگ طولانی و بسیار مشکل “محاکمه” را به صورت تمام کمال داده بود ، بر طبق سال های گذشته اتفاقات ویژه ای هم بر روی دیوار و صحنه ی کنسرت او رخ داد؛او که همواره در جدال با سیاست های تجاوز گرانه ی اسرائیل بوده این بار نیز با جلوه های مخصوص خود به بیان این موضوع پرداخت و با توجه به رسالت سال های اخیرش این بار او نیمه شب یکشنبه چهارم اوت۲۰۱۳ با به تصویر در آوردن صحنه ها و عکس هایی که در طول کنسرت بر روی دیوار نقش می بست چشمان بسیاری از تماشاگرانش را اشک‌آلود کرد. راجر واترز عکس تک‌تک قربانیان درگیری های اخیر میدان تقسیم استانبول را به نمایش گذاشت و کنسرتش را نیز به قربانیان خشونت در ترکیه تقدیم کرد. وی بر روی صحنه به زبان ترکی اعلام کرد که این کنسرت را تقدیم می‌کند به«همه ی آن‌هایی که جانشان را بر اثر خشونت، ترور دولتی و جنگ از دست داده‌اند».هزاران تماشاگر ترک نیز چندین بار با سر دادن شعار معروف Bu Daha Başlangıç Mücadeleye Devam که در پی درگیری های میدان تقسیم از آن استفاده می کردند به ابراز احساسات پرداختند.
پخش تصاویری از کشته شدگان جنگ و قهرمانان ملل مختلف ، از فدریکو گارسیا لورکا تا ویکتور خارا و گاندی ، از به قتل رسیدگان هندو تا سربازان آمریکایی کشته شده در جنگ های افغانستان و عراق.
اما برای ما نکته ی جذاب و تاثیرگذار کنسرت های اخیر واترز توجه ویژه ی او به ایران است و بر همین منوال بخش بزرگی از کنسرت امسال نیز به پخش تصاویری از کشته شدگان و شهدای ایرانی مربوط می شد او زمان زیادی را به نمایش تصاویری از شهید چمران، شهید باکری، شهید حسین فهمیده ،محمد مختاری، داریوش فروهر و حوادث سال‌های اخیر ایران اختصاص داد. او همچنین عکس کاوه گلستان و چند تن دیگر از شخصیت های مطرح ایرانی را به عنوان قربانیان خشونت به نمایش گذاشت .
همچنین تصاویری از آلبوم دیــوار پینک فلوید که در سال ۱۹۸۲ منتشر شد و با تاثیرات اجتماعی و سیاسی که برجای گذاشت، به یکی از مهم‌ترین آلبوم‌های دوران خود تبدیل شد از دیگر نکات این کنسرت بود.
«دیوار» پس از انتشار موفق به دریافت ۲۳ لوح تقدیر شد و ترانه‌های آن تا مدت‌ها در صدر فهرست پرفروش‌ترین آهنگ‌های موسیقی جهان قرار گرفتند. کنسرتهای راجر واترز تا سال ۲۰۱۲ مبلغ ۱۵۸میلیون دلار در سراسر دنیا فروش داشته و تور«The Wall Live» او به عنوان پردرآمدترین تور موسیقی سال ۲۰۱۲ انتخاب شد.
واترز خود در مورد ایده ی اجرای دیوار می گوید: «زمان زیادی طول کشید تا من بر ترس دوران کودکی ام فایق شوم. بر اثر مرور زمان توانستم تدریجا داستان ترس ها و تردیدهایم را بازگویم. تمسخر، تحقیر، تنبیه در کودکی و در نمایی کلی تر ناسیونالیسم، نژادپرستی، تبعیض جنسیتی و بنیادگرایی. اجرای جدید دیوار تلاشی است برای مطرح کردن دوباره خطرات مخمصه ای که ما همگی در آن در حال زندگی هستیم. ممکن است بگویند من زیادی رویابین هستم ولی مسلما در این راه تنها نیستم. برای گرامیداشت یاد پدرم و دیگر کشته شدگان راه عشق در کشورهای مختلف، عکس های آنها را برای اجرایم انتخاب کردم تا بتوانم با خانواده های قربانیان خشونت احساس همدلی کنم. من با کمک هنر نهایت تلاشم را برای سرافرازی و فراموش نشدن کشته شده هایمان و اعتراض به نبودنشان انجام خواهم داد».
به گفته ی او لابی صهیونیسم در این سال‌ها همواره تلاش کرده است تا شرایط کار کردن برای او را دشوار کند و در مواقعی سالن‌های مهم شهرهای آمریکایی را برای اجرا در اختیار او قرار نداده اند. با این حال او همچنان در طول جلسات مطبوعاتی پیش از برگزاری تور جدیدش بر این موضوع پافشاری کرده است.
راجر واترز ۶۹ ساله در مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی الجزیره اعلام کرده بود که به جنبش دی.بی اس پیوسته است؛ جنبشی که پیشتاز تلاش‌ها در سراسر جهان، برای گسترش «تحریم همه‌جانبه علیه اسراییل» است.
واترز در مصاحبه اخیر خود با الجزیره گفت: «دیگر جان به لب شده‌ایم. باید کارهای عملی کرد» و از همه هنرمندان جهانی نیز خواست که دیگر در اسراییل برنامه اجرا نکنند تا روزی که «اشغالگری» از سوی اسراییل علیه فلسطینی‌ها پایان یابد.
