Morteza Pashaei – Asre Paeizi

هت پیله کردم نمی مونی پیشم نه می میرم اینجا نه پروانه میشم
از عشق زیادی تو رو خسته کردم
تو دورم زدی خواستی که دورت نگردم
بازم شوری اشک لب های سردم
من این بازی و صد دفعه دوره کردم
نه راهی نداره گمونم قراره
یکی دیگه دستام و تنها بزاره
دیگه توی دنیا به چی اعتباره کسی که براش مردی دوست نداره
من و بغض و بارون سکوت خیابون دوباره شکستم چه ساده چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی
تو هوای دنیای ماتم نمیشی
غرورت گلوم به هق هق کشیده
آدم که قسم خوردش دق نمیده

من و تو یه عمره دو تا خط صافیم
شده عادت ما که رویا ببافیم
بشینیم و عشق به بازی بگیریم
واسه زندگی کردن هامون بمیریم
چه سخته تو تنهایی شمرمنده میشیم
ما قهرمانیم و بازنده میشیم
مثل عصر پاییزیه رنگ و رومون
واسه خیلیا خاطرست آرزومون
دیگه توی دنیا به چی اعتباره
کسی که براش مردی دوست نداره
من و بغض و بارون سکوت خیابون
دوباره شکستم چه ساده چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی
تو هوای دنیای ماتم نمیشی
غرورت گلوم به هق هق کشیده
آدم که قسم خوردش دق نمیده
مثل عصر پاییزیه
مثل عصر پاییزیه
مثل عصر پاییزیه