Meysam Ebrahimi – Live Concert Tehran | Dey 94

شامگاه روز چهارشنبه
۱۶ دی ماه ۱۳۹۴
ساعت : ۱۹:۱۰
تهران
برج میلاد تهران!

پخش یک نماهنگ که سوژه جالبی دارد چشمم را خیره میکند…قطعه های مختلفی از میثم ابراهیمی که به صورت ۳۰ ثانیه ای بهم متصل شده و تصاویر فضای قطعات را تداعی میکنند و در آخر به فضای بیرونی برج میلاد میرسند که میثم ابراهیمی در حال اجرای قطعه ای است…
سوژه جالبی بود که کارگردانی جالب تری داشت…کاری از بهنام دریانی با تصویر برداری بهزاد علیپور.

در حال پخش کلیپ ارکستر در حال اضافه شدن روی صحنه بودند که پس از اتمام قطعه با چند دقیقه تنفس کوتاه اولین قطعه شد.
خودتم میدونی شروع کنسرت است و ابراهیمی از پشت پاراوانی که در گوشه سن تعبیه شده به همراه چند نفر و یه نور سفید که حدس می زنم برای بهبود تصویر در فیلم برداری باشید روی صحنه می آید.صحنه که روشن می شود شاید اولین پارامری که چشم نواز باشید طراحی صحنه است که با چتر های سپید و برگ های پاییزی عجین شده و به نوعی فضای پاییز را در زمستان برایمان تداعی میکند.

اما از همان ابتدا استرس فوق العاده خواننده در ثانیه به ثانیه اجرا موج میزد.قطعی های مکرر صدا،بعضا فراموش شدن شعر،کم آوردن نفس در اوج قطعات، عدم هماهنگی با ارکستر در چند مورد و رفت آمدهای مکرر خواننده به طرفین استیج که اکثرا بی دلیل بود و ارتباطی را با مخاطب برقرار نمیکرد،همه و همه از استرس های مکرر ابراهیمی ناشی می شد.

با توجه به کمبود وقت در سانس های اول و تاخیر های خواسته و ناخواسته ای که در کنسرت های پاپ این روز ها به یک عادت تبدیل شده میثم ابراهیمی قطعات را پی در پی اجرا میکرد که این موضوع هم دارای حسن بود،هم دارای زیان.حسن را شاید بتوان در تعداد بالای قطعات دانست که مخاطب برای شنیدن آن ها به سالن آمده بود اما زیان آن ها به نوعی عدم ارتباط درست با مخاطب برای هضم و همراهی با قطعات بود.
قطعات خوبی از کارهای خاطره انگیز میثم ابراهیمی در این برنامه اجرا شدند که از میان آن ها میتوان به حس تو ، جز تو ، خیلی دوست دارم ، تگرگ ، منو نگاه نکن ، چشمامو بستم ، خاطره ، اونم رفت ، باز بارون ، شاید عاشقشم ، عشق، چیزی نگم ، اینکه نمیشه ،نارنجی و خانه ی فیروزه ای اشاره کرد.

شاید نکته بارز دیگری که بتوان به آن اشاره کرد حضور ارکستر کامل روی صحنه میثم ابراهیمی بود.ارکستری جوان به رهبری عماد لاریجانی که هم شامل سازهای معمول در کنسرت های پاپ و هم شامل ارکستر کامل سازهای زهی که در چند قطعه ارکستر اصلی را همراهی میکردند،بود که در نوع خود برای اجرای اول خواننده یک اتفاق محسوب میشد و نشان از اهمیت بالای گوش مخاطب برای خواننده داشت.

اجرای ابراهیمی را شاید بتوان یک اجرای معمولی در موسیقی پاپ این روزها (البته برای اجرای اول) با چاشنی چند اتفاق در نظر گرفت که ذکر آن ها خالی از لطف نیست و گاها سوال ایجاد میکند،از نظر گذراند.

– نکته اول را شاید بتوان در بیلبوردهای تبلیغاتی ابراهیمی در نظر گرفت که به جز خود بیلبوردها و نصب آن ها در سطح شهر که به خودی خود یک اتفاق برای موسیقی پاپ محسوب می شود،مکان این کنسرت جلب توجه میکرد.بعد از بحران عدم اجرای موسیقی پاپ در برج میلاد این اجرا عملا دومین اجرای موسیقی پاپ در این سالن بود که بسیار بسیار نکته جالب و اتفاق خوبی را نوید می داد و نشان از اهمیت مخاطب برای خواننده داشت.
– نکته دوم این اجرا را شاید بتوان در طراحی صحنه ابراهیمی جست و جو کرد که پیش تر هم به آن اشاره کرده بودیم که فضای چشم نوازی را برای مخاطب تداعی میکرد.
– نکته سوم را شاید با اندک نگاهی به کنداکتور ابراهیمی بتوان متوجه شد که عملا به جز خونه فیروزه ای که شروع کار میثم ابراهیمی در بازار موسیقی کشور بود هیچ قطعه ای از آلبوم اول کمتر شنیده شده ایشان با نام نبض در برنامه ابراهیمی قرار نداشت.این نکته با توجه و به تغییر کامل عوامل آلبوم دوم ابراهیمی نسبت به آلبوم اول  دو نکته را در ذهن تداعی میکند: اول اینکه شاید این آلبوم که از دیدگاه شخصی بنده آلبوم بسیار زیبا و متفاوتی هم بود از دیدگاه خود خواننده نقطه روشنی در کارنامه ایشان به شمار نمیرود و دوم اینکه شاید شرکت صاحب امتیاز آلبوم با خواننده بر سر اجرای قطعات به توافق نرسیده اند که در هر دو صورت جای تامل بسیاری دارد.
– نکته چهارم این اجرا حضور بهنام صفاریان،خواننده کهنه کار موسیقی پاپ کشورمان در مقام تهیه کننده اجرا بود که در نوع خود جالب توجه به شمار میرفت.
– اما نکته آخر حضور مهمانان جالب ابراهیمی در این برنامه بود.عماد طالب زاده،پازل بند،هادی زینتی و یوسف زمانی به همراه خواننده مشهور موسیقی زیر زمینی کشورمان یاس (یاسر بختیاری) یکی از نکات جالب این برنامه بود.

اما شاید این نکته همچنان گوشه ذهن را آزار دهد که با توجه به سطح بالای اجراهای این روزهای موسیقی (حداقل نسبت به سالیان پیشین) چرا همچنان باید شاهد یک سری ایرادات و نقص های تکراری مرسوم در اجراهای اول باشیم و عدم حضور شاید یک کارگردان حرکات خواننده و کارگردانی صحنه مناسب که هماهنگی های اجرا را بی نقص انجام دهد در موسیقی پاپ این روز ها بیش از پیش احساس میشود.این نکته از آن جهت اهمیت دارد که در موسیقی روز دنیا یک اصل مهم و بنیادی به حساب می آید ولی در کشور ما به آن پرداخته نمیشود.از این رو تمرین های خوانندگان به داخل استودیو های تمرین محدود و تنها بر روی خواندن قطعه متمرکز می شود.شاید به همین دلیل ریز اما مهم باشید که اجراهای خوانندگان انگشت شماری در کشورمان همیشه مورد توجه مخاطب قرار میگیرد و در طول تمام اجرا مخاطب با خواننده پابه پا همراه می شود.

امید آن می رود که روزی شاهد درخشش تمام خوانندگان پاپ کشورمان روی صحنه باشیم و شاهد این قبیل صحنه ها نباشیم که گاها از ارزش اجرای خوب خواننده میکاهد.

عکاس : مرتضی محمدی

تمامی عکس ها در فایل زیپ

برای دسترسی سریع به آهنگهای جدید و اخبار به کانال تلگرامی گانجاموزیک بپیوندید.
Telegram.me/Ganja2Music