Amir Azimi – Sibe Havas

زمان زمانه بلوغ است و
فصل فصله هرس
دله شکسته ی خود را
بریدم از همه کس
اگر چه سختو صبورم
ولی بگو چه کنم
میان مدعیانه جوانو
تازه نفس
سکوته وحشیه چشمانه
بی مروته تو
کشانده پای جهان را
به سمته سیب هوس
دلو دماغ ندارم
تو نیستی شبو روز
رها نمیشوم
از دست فکر های عبس
سکوته وحشیه چشمانه بی مروته تو
کشانده پای جهان را
به سمته سیب هوس
دلو دماغ ندارم
تو نیستی شبو روز
رها نمیشوم
از دست فکر های عبس
جدایی منو تو
اتفاقه مشکوکیست
شبیه مرگ سمند
در غروبه تلخه ارس
بریدم از همه برگرد
تا که زنده شوم و
از تمامه جهان
سهمه من تو باشی و بس
سکوته وحشیه چشمانه بی مروته تو
کشانده پای جهان را
به سمته سیب هوس
دلو دماغ ندارم
تو نیستی شبو روز
رها نمیشوم
از دسته فکر های عبس
سکوته وحشیه چشمانه بی مروته تو
کشانده پای جهان را
به سمته سیب هوس
دلو دماغ ندارم
تو نیستی شبو روز
رها نمیشوم
از دسته فکر های عبس