گر چه این دلبستگی های زمینی خوب نیست
اتفاق است و می افتد ، دل که سنگ و چوب نیست
با چنین شوق تماشای من و زیبایی ات
صبر ممکن هم اگر باشد ، دگر مطلوب نیست
کفر عشق آمیز شیطان ، عبرت آموزم شده است
گرچه در نزد شما جز بنده ای مغضوب نیست
نیست مولانا ، جهان از شمس تبریزی پر است
تشنه جانی کو و گرنه قحطی محبوب نیست
قفل ، قلف و مبتلا را مفتلا گفتن خوش است
گر چه هر عاشق ، که دست افشان شود زرکوب نیست
آسمانی یا زمینی ، کاش عاشق می شدیم
گر چه این دلبستگی های زمینی خوب نیست
رفته ای از بر ما چشم به راهیم بیا
حلقه در گوش در کعبه ی آهیم بیا
دوری ات بند غم افکند به پای دل مست
مست بودیم و پشیمان ز گناهیم بیا
زندگی چوبه ی دار و همه آویختگان
طالب صحبت آن مهر گیاهیم بیا
شمس خاموش شد از دوری ات ای دور قمر
گرچه با یاد تو در حضرت ماهیم بیا
