من و عکسات تو این خونه
دورِ هم زندگی داریم
هممون چشمامون خیسه
تب دیوونگی داریم
من و عکسات کنارِ هم
هممون بی قرارِ هم
ولی واسه خودت گاهی
دلمون تنگ میشه یکم
چیدم عکساتو رو میزم
اسمتو هی صدا کردم
واسه خوشبختیه چشمات
واسه مرگم دعا کردم
فکر اینکه تو اینجایی
ترس و لرزهای تنهایی
تا ته دنیا می مونی
چه دروغی چه دنیایی
آخر این تنهایی جونمو میگیره
آخر عشقت تو این تنهایی میمیره
آخر دیر میفهمی بعد از تو من مُردم
از صبح تا شب فقط غصتو میخوردم
چیدم عکساتو رو میزم
اسمتو هی صدا کردم
واسه خوشبختیه چشمات
واسه مرگم دعا کردم
هوس مردن بی درد
دوباره وسوسم کرده
چه جوری میشه که عشقم
باز به این خونه برگرده
تو چه می دونی که از دور
میگی دیوونگی خوبه
می دونن عکسات این روزا
چه جوری قلبم آشوبه
من به تو بستم این قلبو
یادگاری نمی خواستم
یه جوری تو شکستیم که
نمیشه رو پاهام وایسم
هنوزم من دوسِت دارم
ولی اینو نمی فهمی
چه بی اندازه دیوونم
چه بی اندازه بی رحمی
آخر این تنهایی جونمو میگیره
آخر عشقت تو این تنهایی میمیره
آخر دیر میفهمی بعد از تو من مُردم
از صبح تا شب فقط غصتو میخوردم
هنوزم من دوسِت دارم
ولی اینو نمی فهمی
چه بی اندازه دیوونم
چه بی اندازه بی رحمی
