Amir Zolfaghari – Man Bizaram (Ft Vafadar)

من بیزارم، از این همه سکوت واضح
این سکوت حاصلش شد رکود قاسط
وقتی همه چی دروغه نفس گرو حبسه
مرگ تنها امیدِ ، میزنه به دورت پرسه
من خیمه زدم رو شبام تو عروسکم نکن
دشنه نامردیو نامردا از رو زدن نه پشت
لعنت به این زندگی لعنت به خستگیاش
وقتی زنده بودنه مرد به پول بستگی داشت
من نمیخوام ، عمارتم جسارتم باشه
نه نمیخوام ، عبادتم عدالتم باشه
نمیخوام گوشه خیابون مادر با بچش بشینه
سگه یه مایه رو تو ماشین با حسرت ببینه
از این حقارت نوشتم، دست به قلم شدم
از حقیقت، از نسل بعدِ خودم
از این خیابونا پدری تو منجلابه دود
بچه بگو، قهرمانت کو
یکی گفت پاشو نشین ، من پاشدم جامو گرفت
از آخرین نخه سیگارمم کامو گرفت
و تمومش کردم تمومه پرسگیام
توام که تمومت شد ،حرومه هرزگیات
من بیزارم از اینکه باید آماده شم
من بیزارم از رنگه خونو تاوانه جنگ
جنگه فقرو ثروت، طعمه نگو ضلت
جنگه حصرو حکمت، سرِ سمته قبلت
این خیابونا خسته از این مردِ برباد
من درد رنجو و غمهام
من…. من….
چشمام خیس باز نم نمه بارون
من اشک دغدقه هامون
خستم ، وصله دردم
ورس دوم : وفادار
کارِ این خیابونا افسوس ، تجارته زنه
خواهر نجابتت مساوی با بکارته تنه
جف شیش ، واسه تو نیس بیا بیرون از این بازی
تو پاکیو این محدودیت حماقته من
رویا نچین برام از آینده نگو
از مرگ آخرتی پاینده نگو
من بیزارم از این وجدانه کرو کورم
از فردای بی هدف برام با خنده نگو
حسه تاریکه من ، قصه از پایین شهر
نگاه به جامعه ای خاموش ولی بادیدِ کم
قصه از سفرهای سادشون ، بغضه توی سینشون
ندیده تو دیدشونو کفر تو عقیدشون
جنسه ابرم ، خاکه جنوبه شهرم
پاکه غرورِ در من ، من غروبه فقرم
من بیزام از ضربانو سرودِ قلبم
من آروم میگیرم فقط با فرود به قبرم
باورت تیکه تیکه مثله پازل شد
مثله پرنده ای که از پریدن ساقط شد
یه سردر گم سرسخت ، در عینِ حال سرراست
مثله حقیقتی که دروغش واضح شد
ترس، تو میترسی از پس رفت
قلعو غمه منو یه دنیا حسرت
پینه بسته دسته پدرامون
سکوته مادرم ، سکوته فردامون
این خیابونا خسته از این مردِ برباد
من درد رنجو و غمهام
من…. من….
چشمام خیس باز نم نمه بارون
من اشک دغدقه هامون
خستم ، وصله دردم