Meraj Sanchouli – Ye Mard

هنوزم غروبای غمگینه من یه تصویر از قابه یک پنجره
یه مردی که هی بغضشو تو گلوش به لبهاش میاره فرو میبره
یه مردی که از فکره تنها شدن تمامه وجودش پر از خواهشه
یه جوری شکستست و داغونه که ببینی نمیدونی چند سالشه
کم آوردم آره صدامو ببین , ببین این ترانه چه غمگین شده
تو که دیده بودی منو قبلنا نمیپرسی حالم چرا این شده
هنوزم شبا غرقه رویای تو چشام تا سحر ابرو بارونیه
اگه تو خیابون ازت رد بشم تو حق داری آخه ندونی کیه
روانی شدم آره باید بگم نمیتونم این حالو پنهون کنم
نمیتونم این بغضی که با منه تویه این همه سال پنهون کنم
میدونم محاله تو برگردی و میدونم که این گریه ها بیخوده
بپرسی اگه حالمو از همه میگن طفلی انگار روانی شده
کم آوردم آره صدامو ببین , ببین این ترانه چه غمگین شده
تو که دیده بودی منو قبلنا نمیپرسی حالم چرا این شده
هنوزم شبا غرقه رویای تو چشام تا سحر ابرو بارونیه
اگه تو خیابون ازت رد بشم تو حق داری آخه ندونی کیه