Bahman Ahmadi – Delgiram

رابطمون سرد مثل هوای رشت بود
من شب هام پر بغض و اشک بود
به قول خودت عشقت پاک بود و سفید
اره چون عشقت همش کشک بود
به خودم میام میبینم بازم اون نیست وقتی
دیگه حتی خودشم واسم اون نیست
من لبام توی عکسا میخنده ولی چشام
داد میزنه که حالم خوب نیست
این همه سال مثل من عاشق کی دیده
از خیالت فقط به من خامش رسیده
منو کشتی من عاشق بی کس قبل
تو هیچوقت و بعد تو هیچکس
این همون بود که بهش میگفتی داداش
من مات شدم که تو کیش بری باهاش
همه میگن پاش وایستادی اخرش چی شه
دیگه حتی خودشم واسم خودش نمیشه
یادت بیار من و چشمامو یادت بیار
یادت بیار یکم اشکامو یادت بیار
یادت بیار اره حرفامو یادت بیار خوابت
میاد چطوری بی من خوابت میاد
بیدارم تا روزی که بیایی کنارم
بیمارم تا روزی که تو رو ندارم
دلگیرم همش عکساتو بغل میگیرم
میترسم نیایی و یوقت جاتو بگیرن
تو وقتی رفتی تازه فهمیدم ادما عوض میشن فهمیدم
خوبی مصنوعی شده عشقا دیگه دیقه ای شده
چقدر خوب بودم نیومد به چشت ادم ببین بیشتر
تو چشه فهمیدم عشق دو نفره مادر و خدا بقیه