هر شب که مه چهارغم رویی نماید
عمریست ندانم ز چه رو هیچ نپاید
یاد تو به سر آید اگه وقت اذانم
بیتاب بمانم که نمازم به سر آید
بیتاب بمانم که نمازم به سر آید
با یار من آن ناز که هم قامت سرو است
چون راست نگوید دل و زیبا نسراید
شب پشت در بسته چشم تو دلم گفت
ای کاش کسی میکده را باز گشاید
شب پشت در بسته چشم تو دلم گفت
ای کاش کسی میکده را باز گشاید
لیلی تو شدی چشم و مجنون چو نبندی
بر رحم موج بر پای تو سر هر شب سایه ای
در عالم پاکی منه بد نام چه خوابم
چون عشق هم از نطفه من مرد نزاید
وقتی قلمم تیغ دفاع از منو از عشق است
جز خوندن بی صد احدی من نستاید
چون با تو نشینم برها شب شب شادی است
دیوانه چو دیوانه بیند خوشش آید
لیلی تو شدی چشم و مجنون چو نبندی
بر رحم موج بر پای تو سر هر شب سایه ای
در عالم پاکی منه بد نام چه خوابم
چون عشق هم از نطفه من مرد نزاید
در عالم پاکی منه بد نام چه خوابم
چون عشق هم از نطفه من مرد نزاید
وقتی قلمم تیغ دفاع از منو از عشق است
جز خوندن بی صد احدی من نستاید
چون با تو نشینم برها شب شب شادی است
دیوانه چو دیوانه بیند خوشش آید
وقتی قلمم تیغ دفاع از منو از عشق است
جز خوندن بی صد احدی من نستاید
چون با تو نشینم برها شب شب شادی است
دیوانه چو دیوانه بیند خوشش آید
