Peyman Zarei – Yadet Mioftam

حواسم بود
حواسه تو نبود انگار
منو یاد تو میندازه
این عکسایه روی دیوار
دیوونم
که اینجوری بازم میخوامت
هنوزم
دلم میره واسه نگاهت
من هنوز یادت میفتم وقتی بارون میزنه
یاد تو باشه یکی هست از تو دیوونه تره
من دلم دستِ توئه
با تو میره هر طرف
تو خودت رفتی ولی
عطرت از این خونه نرفت
من هنوز یادت میفتم وقتی بارون میزنه
یاد تو باشه یکی هست از تو دیوونه تره
من دلم دستِ توئه
با تو میره هر طرف
تو خودت رفتی ولی
عطرت از این خونه نرفت
کاش قصمون یجوری دیگه بود
من تو خونه تویه اون
چنتا شمع روشن بوی عود
چه دیر میشه زود
ما هر دو عاشق هم بودیم
نبود بینمون حسای معمولی
این شعر منو یاد تو میندازه
تو احساسه همه شعرای من بودی
یادته همیشه منطقی بودم
الان خستم از منطقِ خودم
آخه واسه رسیدن به یه جای بلند
پا گذاشتم رو خواسته ی دلم
شاید بهتره تموم شه بره
حتی اگه بغض گلومو گرفت
خدا میدونه بازم راضیم
اگه بدونم آرومه دلت
من هنوز یادت میفتم وقتی بارون میزنه
یاد تو باشه یکی هست از تو دیوونه تره
من دلم دستِ توئه
با تو میره هر طرف
تو خودت رفتی ولی
عطرت از این خونه نرفت
من هنوز یادت میفتم وقتی بارون میزنه
یاد تو باشه یکی هست از تو دیوونه تره
من دلم دستِ توئه
با تو میره هر طرف
تو خودت رفتی ولی
عطرت از این خونه نرفت
میدونی چرا میگ غم تو سینمه
چرا بار آخر نبوسیدمت
آخه نمیشه که ماله هم شیم
نمیشه نمیخواستم که وابسته تر شیم
یادته وقتایی که حالت خراب بود
همیشه یه آغوش اینجا برات بود
کجایی که سخت میگذره بهم
کجایی که تلخ میگذره واسه من
که با تو خواستم این آینده رو
ولی هرموقع هرچی خواستم نشد
قصه ی مردم انگار
دنیام نمیخواد این بازنده شو
لعنت به این دنیای بی رحم
لعنت به این به این روزا که میرن
لعنت به این زخمای سینه مو
لعنت به همه شبا که تیرن