Ramin Fahima – Ashioon

منم اون دربه در غربت شب
که کسی راهی به من نشون نداد
تو هجوم رخوت تنهاییام
دست گرمی به من آشیون نداد
من پر از شوق پریدن بودم
قسمتم ماه منو آسمون نداد
میتونستم تا به خورشید برسم
سهم بی رحم قفس امون نداد
ابرای آسمونا دست تو بود
شنای جاده پرید تو چشم ما
با کویری که واسم ساخته بودی
حسرت چشمه برام مونده به تن
فصل بارونو همش صدا میزد
این دل ساده و خوش باور من
خنجر زخمامو تو دست تو دید
به خیالش تویی یاور من
حالا من بعد یه عمره آرزو
شوق پرواز و ره بسته ی شب
با دل زخمی همون مسافرم
تو همون غربت خسته ی شب
ابرای آسمونا دست تو بود
شنای جاده پرید تو چشم ما
با کویری که واسم ساخته بودی
حسرت چشمه برام مونده به تن
فصل بارونو همش صدا میزد
این دل ساده و خوش باور من
خنجر زخمامو تو دست تو دید
به خیالش تویی یاور من