Mohammad Kamran – Negah Sard

با ی نگاه سرد
از من جدا نشو
این رسم آدماست
واسم حوا نشو
رفتن برام بده اینجوری بدتره
همخونه ی قدیم بازم دم دره
این اشکای منه افتاده رو زمین
باشه برو ولی برگرد منو ببین
شاید که یک نگاه راهو ببنده باز
دیوار بشه برات این جاده ی دراز
این اشکای منه افتاده رو زمین
باشه برو ولی برگرد منو ببین
شاید که یک نگاه راهو ببنده باز
دیوار بشه برات این جاده ی دراز
من که بخاطرت توو خونه موندمو
این قلب ساده رو واست شکوندمو
رویای آخرم افتاده رو زمین
باشه برو ولی برگرد منو ببین
برگرد منو ببین
این اشکای منه افتاده رو زمین
باشه برو ولی برگرد منو ببین
شاید که یک نگاه راهو ببنده باز
دیوار بشه برات این جاده ی دراز
این اشکای منه افتاده رو زمین
باشه برو ولی برگرد منو ببین
شاید که یک نگاه راهو ببنده باز
دیوار بشه برات این جاده ی دراز