به نام خداوند بخشایشگر
سلام می کنم به هموطنان عزیزم
مایل بودم که در روزهای آغازین سال نو، به گونه ای دیگر با مشتاقان فرهنگ و هنر ایرانی مان صحبت کنم ولی حواشی پیش آمده در روزهای اخیر، مرا ناگزیر می کند تا به جای بهاریه، از دری دیگر چند جمله ای بگویم . امید که به گوش مهربانی و مروت، این نوبت، کمی منصفانه تر ، همدیگر را به شنیدن و تحمل و همراهی بنشینیم.
برخی از هموطنانم ، چه در کسوت کارشناس و چه در زمره ی منتقد ،
از سر دلسوزی در حق ترانه یا ترانه سرا، خطابیه هایی برای بنده نوشته اند و برخی شنوندگان هم ابراز لطف هایی داشته اند.
از هریک ، به دلیلی و از نظرگاهی متفاوت سپاسگزارم ولی به سهم خود، لازم میدانم در اینجا توضیحی داده باشم تا خدای ناکرده، سکوت بنده ، حمل بر بی توجهی نشود.
چندی قبل هم در مصاحبه ی مکتوبی، بی آنکه داعیه ی کارشناسی داشته باشم ؛ گفته بودم که استفاده ی عینی از بخشی از سروده ی شاعری یا تغییر یافته ی بیتی از ترانه ای یا بهره مندی محتوایی از شعر سراینده ی محترمی، منحصر به کار بنده نیست و سابقه ای طولانی در ادب فارسی دارد و
نمونه های این بهره مندی اینجانب هم عموما مورد تایید اهالی ادب معاصر، از جمله ” شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی کشور” قرار گرفته است و نمونه های این به اصطلاح “تدوین” و پیوند، هرگز با مخالفت این شورا و یا مشروط نمودن تولید این آثار، مواجه نشده اند و طبعا مثل سایر آثار دارای مجوز در این کشور ، دارای سابقه های مستند در دفتر موسیقی وزارت ارشاد است.
البته بنده هم به عنوان عضو کوچکی از جامعه ی هنری این خاک ، برای نشان دادن اعتقادم به ناپسند بودن سرقت ادبی از آثار دیگران و رعایت عرف و ادب، در پیوست معرفی آثار ارائه شده، به ویژه در قطعات اخیر، مرجع هر برداشت را هم ذکر کرده و در صورت دسترسی، از شاعر مورد نظر هم کسب اجازه و رضایت نموده ام .
ناگفته هم نماند که پرهیز از ذکر نام صریح و همگانی این عزیزان، صرفا به دلیل فقدان اعتماد کامل به صحت اسامی در محدوده ی فضای مجازی و تردید اخلاقی در ضایع شدن حقوق صاحبان حقیقی این آثار بوده است نه نیتی دیگر .
اما عجالتا عرض میکنم که بهره گیری از تجربیات ادبی شاعران و ترانه سرایان هموطنم،
عموما دلایلی از این قرار داشته اند:
– یادآوری ظرفیت های متفاوت
گنجینه ی ارزشمند شعر کهن فارسی و تشویق مخاطبان به نگاهی دیگر گونه به این میراث ملی
– معرفی دیگرباره و متفاوت سروده های شاعران معاصر و همنسلان ترانه سرا و همچنین بهره گیری از آشنایی های تاریخی و پاره های ادبی مشهور ایشان در “پیوندهای” کلامی خودم به علت
” تناسبات وزنی یا معنایی با کل
قطعه ی درحال ساخت ، با هدف ارتقای صمیمیت کار و تقویت ماندگاری مجموعه ی اثر در ذهن مخاطبان و طبعا تسهیل در انتقال مفهوم کلی یک قطعه ی موسیقایی با استفاده از صرفا یک، دو بیت از سروده ی شاعر یا ترانه سرایی دیگر
– ایجاد طیف جدیدی از نشاط اجتماعی در خیل عظیم مردم و بخصوص میلیونها جوان علاقه مند به شنیدن صداهای تازه از بستر موسیقی پویای ایرانی
لازم میدانم با کمال صداقت و اعتماد ، اعلام کنم که اقبال نسبی و افتخار آمیز هموطنان باصفایم به این بنده ی کمترین، بعد از لطف خدای بزرگ، مرهون محبت وسیع و زلال مردم این سرزمین عزیز و همچنین بزرگواری ها و راهنمایی های شاعران و ترانه سرایان و منتقدین آثار مختصر اینجانب بوده است و یقینا تجربیات ارائه شده از سوی این بنده هم، از جنس آزمون خطای یک آدم معمولی است که نیازمند فرصت دهی و نقد و اصلاح است. اصلاحی که در مسیر دلسوزانه و منصفانه اش ، محسنات یک پدیده و شیوه ی متفاوت و تاثیرات آن در منظری وسیعتر به نام جمعیت جوان و مردم صاحب ذوق و شعور هنری نیز دیده میشود و مسیر هدایت و راهنمایی هم ، به اندک دلخوری شخصی یا اعمال سلیقه ای فردی، بسته نمیشود که این آیین شایسته ، البته از بزرگان، بسیار پسندیده تر است .
شاید قدمی به اشتباه رفته باشم یا کلامی به پختگی نگفته باشم؛ به گمانم فرصت اصلاح شیوه ها و ترمیم اشتباهات سهوی، همیشه فراهم است و همچون امید به لطف واسعه ی خداوند،
همیشه میتوان امیدوار بود که دنیای گسترده ی هنر ، برای ایفای نقش های مختلف و رساندن نغمه های متفاوت، صحنه هایی بسیار بکر و وسیع دارد .
به قول آن ظریف:
… خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد!
با درود و دعا. “حمید هیراد”
برای دسترسی سریع به آهنگهای جدید و اخبار به کانال تلگرامی گانجاموزیک بپیوندید .
