Milad Vahdati – Khane Abri

میپرم از بغل خستگی ام در خانه
نه تو هستی و نه آماده شده صبحانه
چشم بی حالم در کاسه خون افتاده
رخت خوابم جلوی تلویزیون افتاده
جلوی آینه ام خسته و نا اماده
شورت ادراری بچه سر میز افتاده
خسته ام مثل در آغوش کسی جا نشدن
خسته ام مثل هم آغوشی و ارضانشدن
میکنم گم وسط بغض کتابم خود را
چشم میبندم شاید که بخوانم خود را
میبرم توی خیابون غم سنگینم را
میکنم پارک ته دنیا ماشینم را
خسته ام مثل دوتا تخت جدا افتاده
قرمه سبزی تو در یک شبه جا افتاده
به خودم میگویم تو مردی گریه نکن
میکشم سیگاری منتظر یک تلفن
شب موهام پر از بغض پر از بی صبریست
بالشم خیس شده کل اتاقم ابریست
میکشم سیگاری تا که بخوابد دردم
میکشم سیگاری تا که به تو برگردم
بغلم کن که شبم مثل خودم تاریکم
دورم از تو که به پایان خودم نزدیکم
میکشم سیگاری تا که بخوابد دردم
میکشم سیگاری تا که به تو برگردم