کجاست اون مرد شب گردی که میگن
شبا درد دلش با چاه بوده
یه کیسه نون و خرما روی دوشش
روزا با بی کسی همراه بوده
دلش میگیره اما چاره ای نیست
نمیفهمه کسی تنهایی هاشو
صداش می پیچه توی چاه اما
یه بارم در نیاورده صداشو
خدا دنیای درد و دوست داره
دل این مرد مثل کوه درده
همیشه خنده رو لبهاشه اما
تموم خنده هاشو گریه کرده
کجاست اون باطن پاکی که یک روز
بره تو کعبه و مولا بیاره
کجاست اون مریم ناجی که باز هم
مسیحی رو بره دنیا بیاره
خدا تصمیم میگیره که ده روز
دل دشتی رو خاک و خون بگیره
یکی اومد یکی اومد ولی بی آب برگشت
دعا کن آخرش بارون بگیره
چرا چرا باید دلامون سرد باشه
چرا باید به فکر هم نباشیم
چرا رفتار ما عین رباته
چی باعث شد که ما ادم نباشیم
چرا باید خدا تنها بمونه
هوای آسمون و ما نداریم
برای ساختن دنیا من و تو
باید کاری کنیم پا پیش بذاریم
میون پونه ی قلب من و تو
چرا باید خدا کم رنگ باشه
یه مشت آدم بمیرن زیر آوار
چرا باید تو دنیا جنگ باشه
همش نزدیک هم هستیم با اینکه
دلامون داره از هم دور میشه
یه کم اوضاع مالیت رویراه شه
دلت قدر خدا مغرور میشه
تمومش کن باید دنیا عوض شه
یکم از فکر من بودن جدا شو
بیا تا فکر هم باشیم یه خرده
یه کم هم صحبت این ادما شو
یه وقت دیدی خدا نزدیک تر شد
همیشه دلخوشی تاخیر داره
هوای آسمون و داشته باشی
می بینی که دعات تاثیر داره
هوای آسمون و داشته باشی
می بینی که دعات تاثیر داره
