در حجم سکوتی که مرا سخت گرفته با نیمکتی چوبی و یک منظره فریاد با ی نخ نازک که گره خورده به جانم
تا دست کشم رفته جهانم به دل باد
ارزانی دنیای تو این حال پریشان من دلخوش این گوشه ی تنهایی خویشم با یک قلم و قهوه و سیگار و ی دفتر
در لحظه ای اندازه ی رویای تو میشم
تو وارث این جاذبه ای سخت نگیرش بر بام همین خانه ی ویرانه بنا شو تا مکس کند نبض زمانم به نگاهت
یک لحظه بگیرم و دگر باره رها شو
من پنجره ام رو به جهانت متحیر چون می کده ای در دل دیوار اسیرم من مست ازین حال غریبانه ی خویشم
تا فاز فنجان جهان تو بگیرم
تو قافیه ای تا به تعادل برسانی این پرت و پلاهای منه بی سرو پا را تو معجزه ای تا تحرک بکشانی
این حال فرو رفته به مرداب زمان را
تو وارث این جاذبه ای سخت نگیرش بر بام همین خانه ی ویرانه بنا شو تا مکس کند نبض زمانم به نگاهت
یک لحظه بگیرم و دگر باره رها شو
تو وارث این جاذبه ای سخت نگیرش بر بام همین خانه ی ویرانه بنا شو تا مکس کند نبض زمانم به نگاهت
یک لحظه بگیرم و دگر باره رها شو
_178.jpg "Dariush Jahanfar – Sakht Nagir (Ft Peyman Esmati)")
این یعنی چی چند وقتی هست که شعری ندارید بخونید خب نخونید سیگار و فلان شده شعر روز بسه دیگه که مجبور نشید سیگار بگشید از عشق طرف