بین نفس های مزرعه جان داد
صدای مبهم او را کسی نمیفهمید
کسی برای مترسک دلش نمیسوزد
درون آینه عکسش به زور بیوفتد
سه شب گذشته و حتی کسی نمیدیدش شبیه کاغذ مشقی که دور
و از کنار آن ساده میگذشتن
من از کنار خودم ساده میگذشتم
و از کنار خودم ساده میگذشتم
من از کنار خودم ساده میگذشتم
من از کنار خودم ساده میگذشتم
که و از کنار خودم ساده میگذشتم
کسی به ترک های کلبه میچسبید بیا برای کلاهش غزل بگویم ها
برای یک غزل بی بهانه جان میداد به دشمنان خودش هم فقط امان میداد
دلی که بال و قراری برایش تاوان داد همیشه گوشه ی جیبش خودی نشان میداد
همیشه گوشه ی جیبش خودی نشان میداد
همیشه دور دهانش گیومه ای هک بود همیشه روی لبانش پرنده جان میداد
همین که توی نگاهش همیشه می افتاد بدون اینکه بخواهد به آسمان میداد
دهان مات و کبودش به نقطه ای مبهم سری برای کشاورز خود تکان میداد
و رعد و برق عجیب که در همش پیچید شبانه بین نفس های … جان داد
کنار خوشه ی گندم به سوختن شد که آسمان به کلاهش پیام باران داد
همیشه گوشه ی جیبش خودی نشان میداد
همیشه دور دهانش گیومه ای هک بود همیشه روی لبانش پرنده جان میداد
همین که توی نگاهش همیشه می افتاد بدون اینکه بخواهد به آسمان میداد
دهان مات و کبودش به نقطه ای مبهم سری برای کشاورز خود تکان میداد
و رعد و برق عجیب که در همش پیچید شبانه بین نفس های … جان داد
کنار خوشه ی گندم به سوختن شد که آسمان به کلاهش پیام باران داد
