Hamid Dehghan – Gass

چرا من هنوزم توو
این کافمو چشاشو توو فالم صدا میزنم
توو فنجون خالی چی دیدم چرا واسه دیدنش دستو پا میزنم
خیال میکنم روبرومه هنوز نشستیم ی گوشه دم پنجره
ی جوری هواشو نفس میکشم که عطر وجودش به خوردم بره
ی کافه توو شمرون ی دود غلیظ دوتا قهموه ی تلخ و گس روی میز
گپ و گفتگویی که شیرین شده نگاه رومانتیک و لبخند ریز
از اون صحنه هایی که دیوونشیم که آدم توی خوابم نمیبینتش
ولی حیف ما حیف این ماجرا ندیده تموم شد رسیدیم تهش
ی کافه توو شمرون ی دود غلیظ ی سیگار تندو ی قهوه رو میز
ی مردی که حالا روانی شده با حال خرابو ی قلب مریض
خیال میکنم روبرومه هنوز نشستیم ی گوشه دم پنجره
ی جوری هواشو نفس میکشم که عطر وجودش به خوردم بره
ی کافه توو شمرون ی دود غلیظ دوتا قهموه ی تلخ و گس روی میز
گپ و گفتگویی که شیرین شده نگاه رومانتیک و لبخند ریز
از اون صحنه هایی که دیوونشیم که آدم توی خوابم نمیبینتش
ولی حیف ما حیف این ماجرا ندیده تموم شد
رسیدیم تهش