Pourya Pourzarabiyan – Adam Barfi

به دل تنگیات باید عادت کنم
به هرکی که با توست حسادت کنم
به این بغضو این پنجره این خیال
به این رنگ پاییز عادت کنم
تو عمری چو ماه بودی برام
نگو با غروبت شبی سر کنم
ببین نم نمک آب شد بغض من
نذار این زمستون و باور کنم
به فکر منی یا که نه رک بگو
خیالت نباشه وابستتم
بگو تا به دوریت عادت کنم
به هرکی که با توست حسادت کنم
داره برف میباره و نیستی
میخوام هیزم عشقو روشن کنم
نمیخوام زمستون امسالو باز
با یه ادم برفی قسمت کنم
تنم خو گرفته به دستای تو
نزار تا به عشقت کمی شک کنم
نزار این گل رز پژمرده رو
تو دستای باد پرپر کنم
به فکر منی یا که نه رک بگو
خیالت نباشه که وابستتم
بگو تا به دوریت عادت کنم
به هرکی که با توست حسادت کنم
داره برف میباره و نیستی
می خوام هیزوم عشق و روشن کنم
نمیخوام زمستون امسال و باز
با یه آدم برفی قسمت کنم