دورِ سرم می گردن این ابرا بی اراده
اولش سخت بود ولی کم کم شده یه عادت ساده
ساده برام
تو می خوای از دورِ من این ابرا کنار برن
منو ببینی مثل قبل با این که می دونی
که این پیاده رو نمی بره مارو به سمت
اون روزای خوب و ساده اما باز
تو میگی به من که به این روزا یه رنگ تازه می شه زد
تو نگرانی من یه وقت نمونه روم این حس و حال همیشه
اما پس چرا من بی حسم چرا من بی حسم
چرامن بی حسم
چرامن
چرامن بی حسم
ما نگفتیم هیچ وقت به همدیگه از حالمون حرفی رو
من نمی دونم چی میشه نمیدونم از این جا به بعدش رو
چون حالم نه خوبه و نه بد نه برام مونده قبل و نه بعدی
فقط می چرخم با سرگیجه هام انگار دست هام سِر شدن از سرما
ندارم حسی واسه فردایی که تو می جنگی دائم براش
تو میگی به من که به این روزا یه رنگ تازه می شه زد
تو نگرانی من یه وقت نمونه روم این حس و حال همیشه
اما پس چرا من بی حسم بی حسم چرا من بی حسم
چرا من بی حسم
بی حسم
چرا من
تو میگی به من که به این روزا یه رنگ تازه می شه زد
تو نگرانی من یه وقت نمونه روم این حس و حال همیشه
اما پس چرا من بی حسم
