Azad Kamalian – Nojavoun Boodim

مادوتا نوجوون بودیم
همون بودیم که باهمه بد باهم مهربون بودیم
روزامون پر قصه بود و حس خوب
عاشق عشق بینمون بودیم
مهم نبود واسمون فردا چی بشه
مهم نبود حتی زیر چشما تیره شه
هر روز بیشتر میکردیم رفت و امد و
میکشیدیم هرچی که نباید و
رو ابرا بینمون یه عشق داغ
کل روز تو اتاق تو اتاق تو اتاق
فکر نمیکنم مثل اون روزا باز بیاد
بیخیال آدما بیخیال مادیات
آسون گذشت روزا مثل خواب
خونمونو ساختیم بارویاها روی آب
همه چی و یادمه یه عالمه
تنگ میشه دلم خاطراتش با منه
الان زندگیش بی من آروم شده
دیگه نوجوون نیست خانوم شده
اجازه داره دست یکی دورش حلقه شه
یه مرد عادی بی ماجرا بی طبع شعر
من با فیلم و ساز کنج خونه
باهمون کارای اشتباه و بچگونه
تو کاشکی بنویسی برام به چی رسیدی الان
رو ابرا خونه تاریک و بی چراغ
کل روز تو اتاق تو اتاق تو اتاق
فکر نمیکنم مثل اون روزا باز بیاد
بیخیال آدما بیخیال مادیات
آسون گذشت روزا مثل خواب
خونمونو ساختیم بارویاها روی آب
همه چی و یادمه یه عالمه
تنگ میشه دلم خاطراتش با منه