Hamid Pirooznia – Goldoone Yakh Zade

غنچه ای در آرزوی یه بهار بی زمستون
خسته از تکرار ایام پا گذاشت از باغچه بیرون
از نگاه غنچه پیداست توو گلوش بغضی اسیره
وقتی حس میکنه تنهاست تفلکی دلش میگیره
رفتن و هی نرسیدن یه سوالِ بی جوابه
دل سپردن به جاده یه فریبه یه سرابه
رفتن و هی نرسیدن یه سوالِ بی جوابه
دل سپردن به جاده یه فریبه یه سرابه
برگهای زرد خزونی اگه از شاخه جدا شن
میپرند گوشه جاده نکنه خرد و فنا شن
تو نه زردی و نه برگی تو طنین هود و چنگی
قلب تو از جنس شیشه مثل دریاها قشنگی
توی برق اون نگاهت برکه ای از اشک سرده
پشت اقیانوس ذهنت کوهی از حسرت و درده
تو یه گلبرگ سپیدی نقش غصه رو کشیدی
غنچه ای نشکفته بودی خود تو از شاخه چیدی
توی آینه حقیت یه نگاه تازه ای کن
واسه برگشتن به خونه توو خیالت غمزه ای کن
بعد از این زمستون سرد بیا که فصل بهاره
گلدون یخ زده عشق بار دیگه گل میاره