گوش های من چرا سنگین شده؟
به گمانم حرف هایش وزن داشت
ریشه ی او در دلم چه محکم است
به گمانم در دل من بذر کاشت
مثل ساعتِ شِنی وارونه شد
قصه ی روزای تکراری من
روز رفتن شد ولی بازم نرفت
یاد اون از ذهن و از دنیای من
بازم یک رابطه و حرفای تکراری
حرفاش تو گوشِته و بازم شب بیداری
روز اول با خودت میگی پیشم میمونه
روز بعد از اون واست خاطره هاش زِندونه
یه بغل ستاره میخام
تو شبای عاشقونه
که بازم برای بارون
کسی باشه که بخونه
بعد تو هرگز دلم آروم نشد
مثل طوفانی که از دریا گذشت
این خیابون با قدم هام آشناست
توو گذشته مونده از فردا گذشت
بودنَت کنار من فرض محال
تو مثه تصویر ماهی رو حباب
عشق من مثال یک افسانه بود
همه رویا های من نقش بر آب
