ای با منه بی من خوشِ خوش با دگرانم
دلتنگیه تو چون خوره افتاده به جانم
عاشق کُش سرمست چرا رحم نداری
تو جان بستان باز من این دل نستانم
جانِ من جانانِ من ای نیمه ی پنهان من
سر بزن گاهی به این مخروبه ی ویرانه من
هی نکش پروانه را پیله نکن کاشانه را
روی خوش با غیر من آخر چرا آخر چرا
حالم خراب است قلبم چُنان موی تو غرقه پیچ و تاب است
چشمت چُنان ماهی که در جامِ شراب است
حالم خراب است
هیزمِ خشک دلم را این چنین آتش نزن
حسه من چیزی است خیلی بدتر از عاشق شدن
تو مرا تا قعر دریا میبری با گریه هات
مثلِ آبیم و بیا و من کجا عشقت کجا
خدا برس به دادم طاقت ندارم عشق را ببر ز یادم
جز تو کسی حرفِ مرا باور ندارد
تنهام کاری کن فقط باران نبارد
هیزمِ خشک دلم را این چنین آتش نزن
حسه من چیزی است خیلی بدتر از عاشق شدن
تو مرا تا قعر دریا میبری با گریه هات
مثلِ آبیم و بیا و من کجا عشقت کجا
خدا برس به دادم طاقت ندارم عشق را ببر ز یادم
جز تو کسی حرفِ مرا باور ندارد
تنهام کاری کن فقط باران نبارد
