متن ترانه میثم محسنی نسل پروانه ها
همش موج قلبت رو میگیرم و
حواسم به تیک تاک یه ساعته
قرار منو و تو همین لحظه هاست
تو این لحظه ها عاشقی راحته
.
تو میخندی و بهترین خاطره
به تقویم دنیای من می رسه
شمار تلف های بغضای تو
به چیزی حدود یه تن می رسه
.
تنی که پر از خستگی میشه تا
یه وقت خط ابروی تو تا نشه
مگه میشه باشه پرستارت و
یه آن درد تو تو دلش جا نشه؟
.
تو تب کردی و دنیا فهمید ازم
چرا نسل پروانه ها سوخته نیست
حریر سفیدی که پوشیدم از
لباسی که آدم برام دوخته نیست
.
مسیر منو برف یلدا یه جاست
دوتامونو از آسمون میشه چید
خدا رو ندیدم ولی چشم من
یه رویا رو از منظری دیگه دید
.
تو هر جا زمین خوردی بغضم شکست
چقدر حالتامون شبیه همن...
ببین تازه فهمیده دنیا چرا
منو عاشق تو صدا می زنن...
