تو که حر صص تیات بور اده اامو چطور ترکُـت کُـ ننُـم دردت به جو ننُـم
صلُـف حلوا و قندی 2 سُـا نرُم صصدقت که م نخُـم میُـ نرُم اا ذوق وقتُـی صبُـخُـنُـدی
ابُـه 3 قُـ صد رعنات صلُـف نخُـل جُـنُـو او سرخُـی گونُـه هات رنگ غرو ابُـه
یه نقاشُـی گووُم اصل چه رنگُـُـه 4 ااچه صسُـنگ تیات ااقُـ ادر قشنگُـُـه
انُـه 5 خُـدا سُـر حوصُـله ساخ اتُـه صهُـنُـو تیات صلُـف کُـهربا و زعُـفُـرو انُـه
ننُـم 6 چُـص امُـه اامُـشُـو خو امُـم والله ندو امُـری نتش انُـه سُـی شربت زعُـفُـرو ننُـم
امُـه 7 ااصُـن ما اهُـه ن نخُـم اامُـشُـو سُـی چی که قر صص ما صه کامُـل ری به ریُـ امُـه
دل دریا و جنگل سُـی تو تنگُـه 8 تُـنُـت ماه و د نسُـم پنجُـی پلنگُـه
نگُـم 9 بیُـو بین رن صگ زرد و پا صی لن صلُـف صدسُـبیل مُـی روزای جن نگُـم
ننُـم 10 عزی نزُم صبُـسُـی الُـحُـ اشُـه به جو ایان صمُـر صزنُـ اگ یا موشُـک ندو ننُـم
.حسرت چشم های تو صبر مرا لبریز کرده، دردت به جانم چطور تو را ترک کنم
سرُم فدای تو که مانند حلوا و قند شیرین هستی، وقتی میخندی از ذوق خواهم مرد
قد بلندت مانند نخل های جنوب و سرخی گونه هایت مانند غروب آفتاب است
نقاشی به من بگوید که چشمانت چه رنگ است؟چرا چشمانت اینقدر زیباست
خدا با حوصله چشم هایت را آفریده، رنگ چشمانت شبیه کهربا و زعفرانی است
خدایا نمیدانم امشب چه حالی دارُم، انگار برای شربت زعفرانم تشنه هستم
اصل ماه را امشب میخواهم چه کار، وقتی قرص ماه کامل رو به رویم است
دل دریا و جنگل برای تو تنگ است، تنت مانند ماه و دستم مانند پنچه ی پلنگ است
بیا رنگ زرد و پای لنگُـم را ببین، که حال و روزُم شبیه به روزهای زمان جنگ دزفول است
عزیزُم مژه های چشمانت لرزه به جانم انداخته، نمیدانم این ها مژه هستند یا موشک.
دست مریزاد