Mohammad Madani – Cafe

من زندگی دادم به آغوشت
وقتی که از تنهایی میمردی
من چوب این حسو که میخوردم
توو کافه با کی قهوه میخوردی
توو چشم تو دریارو میدیدم
حالا با اشکم دریا میسازم
آینده این خونه هر چی هست
من به همون آینده میبازم
هر چیو که چشام بهم بخشید
تو چشم بهم زدن ازم بردی
وقتی که میگفتم دوستت دارم
تو پای احساس کی میمردی
من زندگی دادم به لبخندت
وقتی که ماتت برده بود از غم
تو رفتی که قهوه که چیزی نیست
من با تموم کافه ها قهرم
هرجا که با تو رفتمو میرم
نه دلخورم نه از خودم سیرم
نه باورش سخته نه دور از ذهن
اینکه بمونم پای تصمیم
من زندگی دادم به آغوشت
وقتی که از تنهایی میمردی
من چوب این حسو که میخوردم
توو کافه با کی قهوه میخوردی
هر چیو که چشام بهم بخشید
تو چشم بهم زدن ازم بردی
وقتی که میگفتم دوستت دارم
تو پای احساس کی میمردی
من زندگی دادم به لبخندت
وقتی که ماتت برده بود از غم
تو رفتی که قهوه که چیزی نیست
من با تموم کافه ها قهرم