Ali Zand Vakili – Refigh

نمیشناسیم از بس که زخم خورده تنم
نمیشناسم اما منم سلام رفیق
سلامتی تو را فریاد میزند آن کس
که زهر ریخته چشمش درونِ جام رفیق
میان شعله‌ی عشقی‌ که نیست میسوزد
شناسنامه‌ی یک عهد بی‌ دوام رفیق
چو ابر غرش ما
حکمِ بغضو باران است
رسیده فصل گریه‌ های نا تمامِ رفیق
دلم گرفته از این شهر
شهر بی‌ مرام رفیق
از این جماعت در فکره انتقام رفیق
کجای این شب شبِ بی‌ اعتبار گریه کنم
به روی امنیت شانه‌ی کدام رفیق
نگو غریبه غمت را چرا نمیفهمد
که حال روز تو را آشنا نمیفهمد
چه شرح میدهی‌ احوال نابسامان را
که هر که که بغض ندارد تو را نمیفهمد
به یادگار بماند گلایه ام به شما
که اعتماد ندارم به سایه ام به شما
بر هر چه درد که دارم قسم قسم به شما
که هر چه بد بنویسم نمیرسم به شما
دلم گرفته از این شهر، شهر بی‌ مرام رفیق
از این جماعت در فکر انتقام رفیق
کجای این شب شب بی‌ اعتبار گریه کنم
به روی امنیت شانه کدام رفیق