Babak Jahanbakhsh – Payane Taze

خالی نمیشم از غمی که حقِ من نیست
روزی هزار بار مُردم و ، غم هام نمُردن
این گریه ها یِ کهنه یِ بی وقفه یِ من
انگار از تاثیر هیچ ، بویی نبُردن
یه عمره که از دور منو دریا میبینن
اما درونم چیزی جز سراب و غم نیست
من از خودم گلایه دارم دردم اینجاست
این زندگی چیزی که من میخواستم نیست
از من فقط یه اسم مونده و ، یه سایه
اما میدونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغازِ یک پایان تازه است
این زندگی چیزی که من میخواستم نیست
از من فقط یه اسم مونده و ، یه سایه
اما میدونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغازِ یک پایان تازه است
این زندگی چیزی که من میخواستم نیست
این زندگی چیزی که من میخواستم نیست
این فاجعه دائم داره تکرار میشه
پنجره ای که رو به دیوار ، باشه هر روز
بعد از یه مدت از خودش بی زار میشه
مثل یه پروانه که وابسته است به پیله اش
شاید نمیخواستم به دنیا پا بزارم
مثلِ یه ماهی که پُر از وحشت آبه
روزهای خیلی سختی رو ، در پیش دارم
از من فقط یه اسم مونده و ، یه سایه
اما میدونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغازِ یک پایان تازه است
این زندگی چیزی که من میخواستم نیست
از من فقط ، از من فقط یه اسم مونده و یه سایه
اما میدونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغازِ یک پایان تازه است
این زندگی چیزی که من میخواستم نیست