Parham Ebrahimi – Lahijan

آسمونِ گرفته ی رشتم بی قرارم برای باریدن
دکمه های جنونمو وا کن جنگل بکر زیر پیراهن
پیچ و تاب تَن تو چالوسه گردنه های چشمِ من حیران
از طوافت چه مست برگشتم تک تک جاده های لاهیجان
جاده هایی که دورمون کرد از ترس بی راهه های تنهایی
جاده و حال ما و آهنگ ها جاده ها جاده های رویایی
دشتِ ناز لبهات غنچه ی سرخِ لاله گون
میبوسی منو توو رگام میچرخه جنون جای خون
جنگلِ ابرِ توو چشات معجزست بارونِ صدات
قله ی رویایی زیبایی تندیسی آه
تا هستی عاقبتم خیره حتی از نیمه ی راه
کوه جنگل چشای تو دریا پشت فرمون بهشت و میدیدم
دستمو میگیرفتی از دستات بوسه ی بی اجازه میچیدم
راه با تو نرفته زیبا بود ترس با تو نیومده میمُرد
شهر های شمال و امواج سیلِ موهای مست تو میبُرد
کی میدونه چه سایه ای بی تو از سر من همیشه کم بوده
بی تو هرچی گذشته تا حالا روزشمار دقیق غم بوده
دشتِ ناز لبهات غنچه ی سرخِ لاله گون
میبوسی منو توو رگام میچرخه جنون جای خون
جنگلِ ابرِ توو چشات معجزست بارونِ صدات
قله ی رویایی زیبایی تندیسی آه
تا هستی عاقبتم خیره حتی از نیمه ی راه